...Κατά την εποχήν του μαζώματος των ελιών, γυναίκες και άνδρες κινούνται διαρκώς από το ένα χωριό στο άλλο, από τη μια επαρχία στην άλλη και από άλλο νομό σε άλλο προς αναζήτηση σχετικής εργασίας
Αλλά και τελευταία από την Ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη μεταφέρονται κατά το πλείστον γυναίκες και παιδιά  μα και οι άνδρες ακόμη για το μάζεμα του χρυσοφόρου ελαιοκάρπου του τόπου μας. Ιδίως    δε οι κοπέλες προστρέχουν  κι εκείνες...

Προσλαμβάνονται από το «νοικοκύρη», ιδιοκτήτη των λιόδεντρων, ο οποίος αναλόγως, πολλές φορές «βάζει», τρεις ή πέντε ή οκτώ και δέκα, μα και  πολλές φορές είναι «αφεντικά» που προσλαμβάνουν και περισσότερες μαζώχτρες (όπως συνήθως τις λένε) για τη συλλογή του ελαιοκάρπου του… Πλην της μαζώχτρας (λιομαζώχτρας) εδώ συναντούμε και τους μαζωχτάδες, δηλαδή άνδρες ασχολούμενοι με το «μαζωχτό». Παράλληλα προς αυτούς, τώρα τελευταίως συναντούμε και τους ραβδιστάδες, άνδρες, οι οποίοι ανέρχονται στα λιόδεντρα κα τα ραβδίζουν...
Χανιώτικα Νέα 20/1/1973

«Σήμερα η ελιά της Κρητικής γης με το λάδι της, πότε βαφτίζει τα νεογέννητα και πότε φωτίζει το καντήλι της Αγίας Τράπεζας ή το εικόνισμα του σπιτιού. Γι’ αυτό όταν θα βγει το πρώτο λάδι ή όταν αποτελειώσει το μάζεμα των ελιών προσφέρουν στο εικόνισμα του Αγίου κι ανάβουν το καντήλι από τη νέα σοδειά της χρονιάς. Πλην της λατρευτικής αυτής συνήθειας των Κρητικοπούλων είναι κι αυτή που σχετίζεται με τον πρώτο καρπό που θα κάμει μια νέα ελιά. Όταν πρωτοκαρπίσει ένα δέντρο πηγαίνει πρώτη να το μαζέψει και να δοκιμάσει τον καρπό γυναίκα και να έχει κάμει πολλά παιδιά και προκομμένη για να γενεί και το δέντρο καρπερό...»

 Γ.I. Σειστακη,  Η ελιά και τα λιομαζώματα άρθρο στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα» 18/1/1973