| ||
στσι κάψες στο βολόσυρο, τσι νύχτες στο μποστάνι,
εις τΆ οψιμοκαλόκαιρο να ΄μουνε καζανάρης
και με τσι πρώτες τσι βροχές στο μύλο αλετριβιάρης!
Και νΆ αρχινώ να κουβαλώ σακούλες και μιγόμια,
νΆ αλέθουν οι μυλόπετρες, το χτήμα να γυρίζει
κι ώστε να πώ κι ένα σκοπό και δυο μαντιναδάκια
νάνΆ οι ελιές χαζίρικες, στη σκάφη το ζυμάρι
και τα ντορμάδια αραδαρέ και καλοζυγιασμένα!
ΝΆ αρχίζει η σφήνα να χτυπά, να χαμηλώνει η πλάκα,
τα μπράτσα να φουσκώνουνε, να τρίζει ο μποτζαργάτης
και να τεντώνει το σχοινί, το βίντσι να γυρίζει
να τρέχουν να σιρώνουνε το λάδι τα ντορμπάδια….»