|
|
| | | |
| |  Ελιά, ευλογημένο δέντρο
| |
| |
| |
 «Το φυσικό τοπίο όπου δημιουργείται ένας πολιτισμός διαμορφώνεται από τις παρεμβατικές δραστηριότητες του ανθρώπου. Αυλάκια, πεζούλια, αλώνια, δρόμοι, λιθόστρωτα, γεφύρια, μύλοι, κτήρια και ανάμεσά τους οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας, γαντζωμένες στα βράχια, με τις ρίζες τους να βυζαίνουν αθέατες πηγές, πάντα καρποφόρες... Το τοπίο της ελιάς, μνήμη και μόχθος γενεών, αγαθή ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση, ισορροπία ανάμεσα στο πρόσκαιρο και το αιώνιο, διατηρεί χαρακτηριστικά προηγούμενων εποχών, αναπαραστάσεις συμβολισμών, κοινωνικών δομών και διαχρονικών λειτουργιών...Η αναπαραγωγική δύναμη της ελιάς, η μακροβιότητά της, η σημασία της για τη διατροφή του ανθρώπου και η δύναμη του ελαίου να συντηρεί οργανικές ύλες, τη φέρνουν κοντά στην ουσία της θεάς Γης, ανεξάντλητης πηγής ζωής και τροφού. Γέννημα θαυμαστό της ιδανικής μυθικής γης, διαρκώς ανανεωμένη και αγέραστη, συνδέθηκε με την αθανασία αλλά και με τις γυναικείες θεότητες της βλάστησης και της γονιμότητας…»
Αικατερίνης Πολυμέρου – Καμηλάκη, Διευθύντριας του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας στην Ακαδημία Αθηνών (Δημοσίευμα)
|
Αναζήτηση
|
Ταυτότητα ΣΕΔΗΚ 
