Ταυτότητα ΣΕΔΗΚ 
| ||
  |
Το Πυρηνάκι και οι Κατσίγαροι
Όταν έσφιγγαν τους μποξάδες (ή ντορμπάδες) με την ελαιοζύμη στο χειροκίνητο πιεστήριο της φάμπρικας, τα νερόλαδα (σκούρα υγρά καρπού) μαζί με το λάδι τρέχανε από την περίμετρο των ντορμπάδων και κατεβαίνανε στη δεξαμενή. Στην περίμετρο των μποξάδων 2-3 πόντοι ζύμη δεν πιεζότανε πολύ και κατακρατούσε μια ποσότητα λαδιού, γιΆ αυτό ήταν πιο μαλακή από την υπόλοιπη. Αυτή η ελαιοζύμη ήταν το πυρηνάκι. Κατά το ξεντρομπάδιασμα, οι αλιτριβιδιάριδες μαζεύανε το πυρηνάκι και το ρίχνανε σΆ ένα πιθάρι και όταν μαζευόταν αρκετό, το σφίγγανε ξανά στο πιεστήριο και του βγάζανε το λάδι. Όταν ετέλειωνε η επεξεργασία του ελαιοκάρπου ενός παραγωγού και μαζεύανε το λάδι από τη δεξαμενή, έμενε μια μικρή ποσότητα (λαδιού), που έπλεγε στα νερόλαδα, η οποία δεν μπορούσε να μαζευτεί. Αυτό το λάδι μαζί με νερόλαδα το βάζανε σε μια διπλανή δεξαμενή, ή σΆ ένα πιθάρι, και μετά από αρκετές βγαρμασιές μαζευότανε μια παχύρευστη μάζα από λάδι και άλλες προσμίξεις (του αλεσμένου ελαιοκάρπου), που έπλεγε τα νερόλαδα. Αυτή η μάζα ήταν οι κατσίγαροι. ΓιΆ αυτό τη δεξαμενή (ή το πιθάρι), που χρησιμοποιούσαν για να μαζέψουν τους κατσίγαρους τη λέγανε κατσιγαριάρη. Ο κατσιγαριάρης, δεξαμενή ή πιθάρι, είχε μία τρύπα κοντά στον πάτο, που την κλείνανε με μια κάνουλα στη δεξαμενή ή με ένα άλλο ξύλινο πίρο στο πιθάρι. Πότε-πότε ανοίγανε την κάνουλα ή βγάζανε τον πίρο του κατσιγαριάρη και φεύγανε τα πολλά νερόλαδα και μένανε οι κατσίγαροι. Όταν εγέμιζε το πιθάρι με κατσιγάρους χρησιμοποιούσαν άλλο πιθάρι.
Αναζήτηση
